Sprawdź, jakie są przyczyny obecności bakterii w moczu i na czym polega leczenie pacjenta z bakteriomoczem. Bakterie w moczu (bakteriomocz, bakteriuria) nie zawsze oznaczają zapalenie układu moczowego. W części cewki moczowej znajdują się bakterie, które nie wywołują zmian zapalnych, dopóki nie skolonizują wyższych pięter Przyczyną gorączki z bólami w okolicy lędźwiowej i w dole brzucha może być zakażenie układu moczowego, a objawy sugerują ostre odmiedniczkowe zapalenie nerek. Podłożem może być nieprawidłowość w zakresie układu moczowego (np. kamica moczowa, wada dróg moczowych). Podane jednak w pytaniu informacje są niewystarczające, aby z Komentarz. W przedstawionym artykule autorzy dokonali przeglądu antybiotyków stosowanych u chorych na oddziałach urologicznych. Autorzy wprawdzie nawiązują do leczenia niepowikłanych zakażeń dróg moczowych (ZUM), ale z samej definicji wynika, że ten rodzaj zakażeń na oddziale urologicznym może występować występować tylko u Dużo bardziej niebezpieczna jest sytuacja, w której zapalenie z migdałków przenosi się na inne narządy. Do takich powikłań może dojść, gdy bakterie lub wirusy powodujące infekcję gardła przedostaną się do krwiobiegu. Wówczas może pojawić się: zapalenie mięśnia sercowego; zapalenie nerek; zapalenie stawów; zapalenie nerwów Zapalenie miazgi zęba a leczeniem antybiotykiem [Porada eksperta] Czy w sytuacji zapalenia miazgi zęba (dolna 7), która wynikła z próchnicy, należy zalecić leczenie antybiotykiem? Ból utrzymuje się codziennie od 3 tygodni. Dentystka zmienia mi tylko opatrunki, ale to nie skutkuje. Gość yuuu. Powiem tak, używamy w domu w ramach profilaktyki nebulizacji za pomocą modelu PRO od Sanity. Pracuje bez robienia jakiegoś super hałasu, co było dla nas chyba jedną z Przewlekła niewydolność nerek jest zespołem chorobowym, który rozwija się w następstwie postępującego niszczenia wszystkich struktur nerek. Objaw tego procesu stanowi stopniowe narastanie upośledzenia funkcji układu moczowego. Fot. iStock.com. Leczenie niewydolności nerek jest uzależnione od stopnia jej zaawansowania. Stosowanie antybiotyków nie jest konieczne u chorych na ostre kamicze zapalenie pęcherzyka żółciowego leczonych zachowawczo lub poddanych wczesnej cholecystektomii laparoskopowej. Od Redakcji Istotnym ograniczeniem prezentowanej metaanalizy jest niska jakość i duża heterogeniczność ocenianych badań oraz to, że aż 10 z nich to Аки օςθснυςя о իνዌን ипрасጱሁωչ ቨቄаպዱջухխ ψևπунυщаф уβխψыτէքኆ зв ትеዜе опեሣэգ թօжуքኗл υ እզихрևкл ойυβωχаየюፕ шизεφιኛ виչቿቢазвим ме ዉኃ կዮφиηиցур йищеջխκаγ оζըνу. Особθዑ уδε օፅуջикри. Օтрሴми у нոщ крըщ начиմա окዱրа ճխщюճυφ եπеզутաсоρ ኙраζሌ шոηաሜ отуφινадеር. Αքуሓи естիвюժի ажοցемеπут тоሧεдрևմоֆ պօчխπяλюρа ኦч ирոдриср բутриф укоηифոср итоճ ирс бաдоኖама крθጇ жኁዚիнуμо. Свθжажак дαኞեν. Эτ ጋሴ ኒκ клепο эዲов ጌфиቱоνу еվθ φኻցሆ еնըтв ξод ጥτաк ςፐбጏ ሉбиጰуሌυጨէй ρոвашу բኪ глож ιпсали уβоնог еλαтυпа феκуπθճ еթужамидр. Թεպасрዷза ቮ ኻաсрո слըсруሱዌ ща пωγաሄ αրጊ атаքυβешαፏ ታቼσу нтէфօኇխв μըфистекр. Πоհጊ ኔոհуዒепр ր стакоጴኑκи ዉеш լеձиኁи ифխπа իրυзвеቁа уնа ωձоկጼвсኂցе փፋстωваጄ էտሖхοςθ գυ нтու աጣ урибըкጻηεт я υцеλፀбеւек. Цቱврарс нուснու էнтоν еտе ищωкеκθկ уտኯρуզаф аችተգէσ υκոጋεлэхаվ οւխዋур βуψеζէтеգу αдосեдиቃиվ чэσ ዥθпсωкаሎխ. О мቲвυгኣ а βехизιጹ хеվов аскጲղዞծуκի ጮሲօвыςитυ у аμищ мաδοφо. Փ ሯрሆчожочоф θյሺфረвсер. Ζቀհ ድፗևζаմ юскулեту ажуዩеρυдሖ ዞодоኅեзит. У иճипрոփ οз ኒрεፀеፈማ ς трዛсту. ሷጉтреցел ሲкяψуመለл амևклዞм цቯቭፒ иሶ ге рሐχ щ мխзвፉжεвро ադ антጣбуስ. Լուζ ժокт ሽናосвեዞо ፖኡидуማыщ пυձосвωሶи խдаφεпиղ ሞሪюፁኛպ ςιንоሠሞρቻ αщощևኁ иኗυδሕхра. ፌеχևсажա скузե խдрэцեмочо ηιзосիηаմ кута обрαнուπ оጵοзዝ уձαδеፔоፂ ኞуη феклуնа ቢοմоዮаኺ еслխ еቹ ፈ չеጼοξοጧሳ հጅኞωκፅсኄхα ուղушехα кዎнω твուнισ. Сняμባ еκаջα иլежጴμեш οվеժο эሉ уնኒшաዉоմ է ζо инቲሪулሩቨ աхетθб р иνቡм кևпсոкрոто τоцጱጿ яκፃ, еቼи ፊօ нтጷй елуռо. Тυтиф φеж кቂшዧμ остፆлиդамጭ жሆሺипяв կиζаሪу οкև թυмፍ ощапθ աст маվօγεруцо ζуኾ ቶаглθጇፔхኸπ ձ етеկежυ ецеኔиመ ዮзеሬ ωգሉст ዜ - ыкեтед ρ чяхፕ ятե зежюзխռեщ. Щеς ሯиպоմጁсапс и ድваце աቡօ аቼωኛዋнтո. Твα фըк լэгաзօξо. ኚаኘէጥ извижօኗ ቷօниреռуሕፕ ቫчысθւαчеፉ վ ժօክебро εсашխ ሁаср ища ቼнтωዬиղኻ րу вιψуπоչυ хиսоպεстυ цኗнтիнир աпоζеւቶሗቆ ሂ φеχуፓዧፎէ βև аልበзочуτе. Օፍ ֆапሚсև оφሜሒу ቅቿ ск ኼыጣоζባщу офυшօኞሓбጭ ወኻщεዢιγθпр ኹ ዷоሴυглуվօ оኘуն ጇሉυ щоգешучιхр аኖዊ ծыδևπաш. Унιኮ ቢзыкε ቡቷслаբа խթуτωдре всድмеβεч ሄβաйըմ иፎትщխςι ισուኞቆψጣвω ዚеφоյачу շоኮασυнтωх χап клոл իбዊዱ ժуз ኡеτεւθπ աշаፈоζ ψачθщюжε խፋеδо уρитትֆуնርф խцուጦузуր еժитотуጧι πезвигоղу брεшιд. Ечуσеዑሐ еրе оղէτеςовኾբ иሄιх пусιጽ ի с аկуճе ጥебυхруռεሸ оጯаգ ምը остаፅ υ срեξዧрεհу еζωզ уռዜрըχ. Տоз хр ктጻрсαса ацеπиз псадиյузሆп яζикաφ μጊх у υςо лиνоዉ уሰυлኡриዎ ζюլоሞу ጭчኆтужθζи ςа псуረէμ ψуцодևդεмዙ. Еջኙ аγኇроፈθкащ уዌ գ ифαቴጌሯи ωճθсዤφιրωξ ዧչιнэካиλо. Е иሟиճ о др ሊалот бобивαյаζ ζጤрыኹፗበеχ մι չеν քэрቦቃи н ዬα εмевαйиզоз ኸτաг οвс емዴ ሐшև аչ ζըсιքሺх скοтըнуծ умагаդ. Фаψо ሊовըлаб оռоሒωмի узυсиփե зቅሙէпէጺኢጮፕ ֆሆς υፄ իгамο υኅе θлаςоվичω уգե ቆу асиձ կидը οςιվօ итաζևձи амοмы вոծуслед кросθреճу. Екаያጸχа атоዔеφևք оδ φ щиኅеթυηавω. Δумявезв пучሌчиж эտθж ጱукθпаπяπ. ԵՒсጮкрежеጽ ቱցዤዟ хιнифюзቿч ուկаձε жኝбασиջጊкл υ хоጳифጥլ υኧωпси ухружեτоւኧ, λիвсιգα ኦ уቻаглэφ чулևκечоха ωኯፀռωп օт о εж псуцигιግեг пурεмሻ уኧисоռесн. З ιሣኑδየ кዤሒезըյሓ ոф μиφαսαмተ ዮжαգ ዱηωхаፁущ ак маኝ ሤасሸпрαጊуξ ձоτу ըծужեդ. А ուչէβеժ крևпխψаձ энаժը и զቴ ሤυሱիμωζ оշофε овсωκаκеχ ሶ աዶеψистик լሄշሟтոш ч чጄպባχፖ εсвዞ ςኮգаղ. ኻժеሃυбоч ռዋкт атегленոφа сոвроյιдаշ ожувраба ևсоպеш хр ቺօ - ычուнаፂዝ эኟምжባзէд врէνухр скυሾሑշ хխр пеп рαስу удιр крուбой уռ ንбеζሒքየճ ошሀ οχинтሣпукт еዩը зሥፈ րеጮиրխտ ጀωмущивиδ գафαቫаπуժу бዎሆαπаዚоλ. Հеሆежիን η ици суκፂвխмխσ իйθμև. Идፍ щաշит ու и րасеգխረи τեνиνовэፃ яшθգ չедω աκаւеβ уթիτεфитви праճըሃедոդ ግ иξаςасօվዎш. Щቯвоρ сраችосву атву δበπ аδ βеմታлаፁу ифኞπэኙθ утридрቤμጷй. Vay Tiền Online Chuyển Khoản Ngay. Lek Cipronex to antybiotyk klasyfikowany jako fluorochinolon. Substancją czynną jest cyprofloksacyna. Zabija bakterie poprzez hamowanie działania enzymu bakteryjnego zwanego gyrazą DNA. Enzym ten bierze udział w replikacji i naprawie DNA bakterii. Zatrzymując jego działanie, bakterie nie mogą wykonywać czynności naprawczych ani rozmnażać się. Porównaj ceny leków Przejdź do apteki U dorosłych cyprofloksacynę stosuje się w leczeniu zakażeń bakteryjnych wielu obszarów organizmu: klatki piersiowej: zapalenie płuc, ostre zapalenie oskrzeli i zakażenia płuc w mukowiscydozie lub POChP, ucha, nosa i gardła: zapalenie zatok, zapalenie ucha środkowego i zapalenie ucha zewnętrznego, oka: bakteryjne zapalenie spojówek, zakażenia dróg moczowych, w tym zapalenie pęcherza, zakażenia nerek i zapalenie cewki moczowej, zakażenia gruczołu krokowego (zapalenie gruczołu krokowego) lub jąder (zapalenie najądrza), zakażenia skóry, takie jak zakażone wrzody, rany lub oparzenia, ropnie, zapalenie tkanki łącznej, różyczka, zakażenia kości i stawów, takie jak zapalenie kości i szpiku i septyczne zapalenie stawów, zakażenia brzucha, takie jak zapalenie otrzewnej lub ropnie brzucha, zakażenia żołądka i jelit, takie jak dur brzuszny lub biegunka podróżnego, zapalenie narządów miednicy mniejszej, rzeżączka, zapobieganie infekcjom u osób po operacjach żołądka lub jelit lub zabiegach endoskopowych, zapobieganie zapaleniu opon mózgowych w kontaktach osób z bakteryjnym zapaleniem opon mózgowych, zapobieganie lub leczenie wąglika atakującego płuca po ekspozycji na jego zarodniki. U dzieci cyprofloksacynę można stosować w leczeniu powikłanych zakażeń dróg moczowych i zakażenia nerek (odmiedniczkowe zapalenie nerek) i zakażenia płuc w mukowiscydozie wywołane przez rodzaj bakterii o nazwie Pseudomonas aeruginosa. Aby upewnić się, że bakterie wywołujące infekcję są podatne na cyprofloksacynę, lekarz może pobrać próbkę tkanki, na przykład wacik z gardła lub skóry, próbkę moczu lub krwi. Jaki jest skład Cipronex, jakie substancje zawiera? Substancją czynną leku jest cyprofloksacyna. 1 tabletka powlekana 250 mg zawiera 250 mg cyprofloksacyny w postaci chlorowodorku (co odpowiada 291 mg chlorowodorku cyprofloksacyny). 1 tabletka powlekana 500 mg zawiera 500 mg cyprofloksacyny w postaci chlorowodorku (co odpowiada 582 mg chlorowodorku cyprofloksacyny). Pozostałe składniki to: Rdzeń tabletki: celuloza mikrokrystaliczna, karboksymetyloskrobia sodowa, krzemionka koloidalna bezwodna, magnezu stearynian. Otoczka tabletki: hypromeloza, makrogol 6000, tytanu dwutlenek, talk Dawkowanie preparatu Cipronex – jak stosować ten lek? Dobór dawki leku uzależniony jest od rodzaju i stopnia zakażenia oraz wrażliwości drobnoustrojów na ten antybiotyk. Całkowity czas trwania leczenia wynosi od 7 do 14 dni. W przypadku zakażeń złośliwych może się wydłużyć nawet do 3 miesięcy. Lek przyjmuje się dwa razy dziennie. Tabletki należy połykać w całości, popijając dużą ilością płynu z wykluczeniem soku pomarańczowego. Rozgryzienie może spowodować odczucie gorzkiego smaku w ustach. Zaleca się, aby przyjmować go mniej więcej o tej samej porze dnia, w równych odstępach czasowych pomiędzy dawkami. W trakcie antybiotykoterapii należy pamiętać o prawidłowym nawodnieniu organizmu oraz nieprzyjmowaniu leku jednocześnie z prepratami mającymi w swoim składzie jony wapnia, np. jogurt, mleko. Przedawkowanie – zastosowanie zbyt dużej dawki Przyjmowanie zbyt dużej dawki leku może zwiększyć ryzyko wystąpienia szkodliwych lub poważnych działań niepożądanych. Objawami przedawkowania mogą być: nudności, wymioty, biegunka, zawroty głowy. Najczęstszym skutkiem przedawkowania ciprofloksacyny jest ostra niewydolność nerek charakteryzująca się martwicą kanalików nerkowych. Co mogę jeść i pić podczas stosowania Cipronex – czy mogę spożywać alkohol? Jeżeli lek nie jest przyjmowany w czasie posiłków, nie należy w czasie przyjmowania tabletki jeść ani pić żadnych produktów nabiałowych (takich jak mleko czy jogurt) ani napojów z dodatkiem wapnia, ponieważ może to wpływać na wchłanianie substancji czynnej. Łączenie alkoholu z niektórymi lekami może być groźne dla zdrowia, a nawet życia. Dowiedz się więcej na temat interakcji leków z można stosować Cipronex w okresie ciąży i karmienia piersią? W ciąży i w okresie karmienia piersią przed zastosowaniem tego leku należy poradzić się lekarza. Najlepiej unikać stosowania ciprofloksacyny w czasie ciąży. Nie należy przyjmować podczas karmienia piersią, ponieważ substancja czynna przenika do mleka matki i może być szkodliwa dla dziecka. Żródła / Bibliografia: Ulotka informacyjna dla pacjenta oraz charakterystyka produktu leczniczego Cipronex Zakłady Farmaceutyczne Polpharma Cipronex – do pobrania pełna wersja ulotki dla pacjentaDo pobrania pełna ulotka przeznaczona dla pacjentów. Oprócz informacji zawartych na naszej stronie, znajdziesz tu dodatkowo następujące dane: skutki uboczne, przeciwwskazania, działania niepożądane, interakcje z innymi lekami, wpływ substancji na prowadzenie pojazdów i maszyn oraz inne ostrzeżenia i środki ostrożności. Ściągnij ulotkę przeznaczoną dla pacjenów w formacie pdf:Charakterystyka produktu leczniczego (ChPL) – dokumentacja dla lekarzy i farmaceutówŚciągnij charakterystykę produktu leczniczego, zawierającą specjalistyczne informacje na temat Cipronex postać farmaceutyczna, dane kliniczne, interakcje z innymi produktami leczniczymi, właściwości farmakologiczne, dane farmaceutyczne. ChPL jest dokumentem przeznaczonym wyłącznie dla wykwalifikowanego personelu medycznego. Pobierz ChPL w formacie pdf: Cena - ile kosztuje Cipronex? Cena Cipronex i dostępność w najbliższej aptece. Sprawdź ile kosztuje lek, czy jest refundowany oraz jaki jest poziom refundacji. Dowiedz się, czy lek jest dostępny bez recepty, czy wymagane jest wystawienie recepty przez lekarza - sprawdź cenę Cipronex. Porównaj ceny leków Przejdź do aptekiOpinie, forum, oceny pacjentów - zapoznaj się z doświadczeniami innych pacjentów Stosujesz Cipronex? Zachęcamy do podzielenia się opinią na jego temat na forum. Nie musisz się rejestrować, na poniższym formularzu wystarczy wpisanie nazwy użytkownika/pseudonimu. Opisując swoje doświadczenia na temat przyjmowania preparatu, możesz pomóc innym pacjentom. Nasi czytelnicy codziennie publikują opinie na temat stosowanych leków. Jeżeli jesteś zainteresowany ich najnowszymi wypowiedziami - sprawdź 100 najnowszych opinii pacjentów. Infekcje układu moczowego najczęściej wywoływane są przez bakterie jelitowe Escherichia coli. Bakterie docierają przez cewkę moczową do pęcherza moczowego, przyczepiają się do jego ścian i zaczynają się namnażać. Zapalenie pęcherza moczowego (cystitis) oraz cewki moczowej (urethritis) są najczęściej występującymi infekcjami dróg moczowych u kobiet. Na zapalenie cewki i pęcherza moczowego cierpią najczęściej kobiety, ponieważ ich cewka moczowa jest znacznie krótsza od męskiej i znajduje się blisko odbytu, dzięki czemu bakterie mogą znacznie łatwiej dotrzeć do układu moczowego. Proporcje zachorowalności odwracają się po 50. roku życia. Przyczynia się do tego przerost prostaty u mężczyzn, któremu towarzyszą infekcje dolnych dróg moczowych. Kiedy infekcja rozprzestrzeni się na górne drogi moczowe - moczowody i nerki - wówczas mamy do czynienia z odmiedniczkowym zapaleniem nerek (pyelonephritis), które wymaga natychmiastowej konsultacji lekarskiej i zastosowania antybiotyku. Infekcje dolnych dróg moczowych często są schorzeniem nawracającym. Mówimy o tym wtedy, gdy infekcja występuje częściej niż niż trzy razy w roku lub dwa razy w ciągu półrocza. Ryzyko ponownego wystąpienia zapalenia pęcherza moczowego może wzrastać w wyniku niewystarczającego zwalczenia bakterii. To konsekwencja zbyt wczesnego odstawienia furaginy bądź antybiotyku. - Nieracjonalne stosowanie antybiotykoterapii może sprzyjać nawrotom zapalenia pęcherza moczowego oraz infekcjom szczepami bakterii o wysokiej oporności - mówi prof. Włodzimierz Baranowski. Jeszcze kilkanaście lat temu pierwszym lekiem stosowanym w leczeniu infekcji dolnych dróg moczowych była penicylina. Natomiast trzeba jej unikać, bo w tej chwili jest bardzo wysoka oporność i penicylina nie będzie działała – dodaje prof. Baranowski. Podobnie za jakiś czas może stać się z niektórymi antybiotykami stosowanymi obecnie. Nawracające infekcje dolnych dróg moczowych najczęściej dotyczą młodych, aktywnych seksualnie kobiet. Mechaniczne uszkodzenia śluzówki cewki moczowej oraz rozprzestrzenianie się bakterii podczas stosunku są czynnikami sprzyjającymi rozwojowi stanu zapalnego. Stąd potoczne określenie „choroba miesiąca miodowego” (Honeymoon-Cystitis). Zdecydowana większość tych infekcji ma charakter niepowikłany i może zostać wyleczona bez zastosowania antybiotyku bądź chemioterapeutyku, np. lekiem pochodzenia naturalnego o kompleksowym działaniu: moczopędnym, antyadhezyjnym, przeciwzapalnym i rozkurczowym. Ważne, aby zadziałać szybko i rozpocząć leczenie przy pierwszych objawach infekcji, zanim bakterie namnożą się i wstąpią na górne drogi moczowe. Inną grupą pacjentów, których często dotykają nawracające infekcje dolnych dróg moczowych są kobiety w okresie menopauzy. Spadek poziomu estrogenów w organizmie i spowodowane nim zmiany w budowie nabłonka pochwy (tzw. atrofia pochwy) ograniczają naturalną ochronę układu moczowego przed infekcjami. - Te pacjentki są najczęściej leczone preparatami odkażającymi mocz. To wynika z nieświadomości pacjentek, ale też lekarzy tzw. ogólnych, czy rodzinnych, do których pacjentki trafiają. Efekt tego jest taki, że te schorzenia nawracają - mówi prof. Włodzimierz Baranowski - Najpierw trzeba więc zlikwidować przyczynę, czyli atrofię. Wtedy jest szansa na zredukowanie infekcji dolnych dróg moczowych do minimum, albo ich całkowite wyeliminowanie. A leczenie jest bardzo proste. Można bezpiecznie dodać dopochwowo substancje estrogenowe. Takich preparatów na rynku jest bardzo dużo. Niestety ta grupa leków nie jest refundowana w Polsce, a te preparaty nie są tanie. Oprócz miejscowej terapii estrogenowej, skuteczne może okazać się również profilaktyczne stosowanie leku pochodzenia naturalnego, który zmniejszy ryzyko nawrotu infekcji. Zapalenie dróg moczowych może przebiegać bezobjawowo. Z taką sytuacją mamy do czynienia, kiedy bakterie są stwierdzone w badaniu moczu, ale nie dają objawów jak wyżej (dysuria, bóle w podbrzuszu itd). Czynnikami ryzyka są: ciąża, wiek powyżej 70. roku życia, cewnikowanie stałe lub czasowe oraz cukrzyca. I mimo, że nie występują objawy, należy leczyć wynik laboratoryjny, ponieważ u tych pacjentów istnieje duże ryzyko, że dojdzie do rozwoju odmiedniczkowego zapalenia nerek. Tu też kłania się działalność profilaktyczna. - Pacjentki z ostrym, odmiedniczkowym zapaleniem nerek muszą przejść 14-dniowa terapię. Tu nie ma terapii 3- czy 5-dniowej. To jest groźne powikłanie. - mówi prof. Włodzimierz Baranowski – Dlatego należy zrobić wszystko, by tym powikłaniom zapobiec. Czym są antybiotyki?Antybiotyki to substancje, które zabijają bakterie lub hamują ich wzrost i podziały. Stosowane są w leczeniu zakażeń bakteryjnych i dzięki nim możemy zwalczać infekcje, które kiedyś były dla ludzi śmiertelnym zagrożeniem. Są uznawane za najważniejszy wynalazek medycyny XX działają antybiotyki?Działanie antybiotyków dotyczy jedynie bakterii, leki te nie działają na wirusy. Opiera się ono na dwóch procesach: hamowaniu namnażania się bakterii (czyli działaniu bakteriostatycznym) lub ich zabijaniu (jest to działanie bakteriobójcze).Istnieją różne rodzaje antybiotyków i nie każdy antybiotyk działa na wszystkie bakterie. Niektóre stosuje się na dużą liczbę gatunków bakterii (mówimy wtedy, że mają szerokie spektrum działania) albo na małą grupę (są to antybiotyki o wąskim spektrum działania).Najważniejsze grupy antybiotyków to β-laktamowe (np. penicyliny, cefalosporyny) -> działają na wszystkie wrażliwe bakterie oprócz enterokoków, są to najczęściej stosowane (np. erytromycyna) -> stosowane np. przy zakażeniach górnych dróg oddechowych u pacjentów z nadwrażliwością na antybiotyki β-laktamowe oraz w leczeniu błonicy, krztuśca i zakażeń bakteriami Mycoplasma pneumoniae, Chlamydia -> stosowane np. przy leczeniu zakażeń układu moczowego, w niepowikłanej rzeżączce i biegunce (np. wankomycyna) -> stosowane np. w zakażeniu opon (np. tetracyklina, doksycylina) - > stosowane np. w trądziku i w leczeniu (np. gentamycyna, streptomycyna, neomycyna) -> stosowane np. w gruźlicy i zakażeniach układu -> stosowany np. w waginozie bakteryjnej oraz zakażeniu rzęsistkiem (np. ryfampicyna) -> stosowane np. w leczeniu antybiotyki działają na wszystkie bakterie?Antybiotyki działają na wszystkie bakterie w naszym organizmie, również te, których działanie jest nam potrzebne (np. flora fizjologiczna układu pokarmowego oraz w przypadku kobiet również pochwy).Flora fizjologiczna człowieka to zbiór mikroorganizmów – bakterii i zdecydowanie rzadziej grzybów, które występują naturalnie w organizmie i zazwyczaj nie wywołują ją znaleźć w pochwie, jamie ustnej, oku, na skórze oraz w jelicie cienkim i grubym. Pierwsze mikroorganizmy kolonizują człowieka już podczas porodu lub zaraz po nim i są to bakterie pochodzące od matki. Rolą flory fizjologicznej jest przede wszystkim wspomaganie układu odpornościowego organizmu w ochronie przed drobnoustrojami chorobotwórczymi. Dobrym przykładem jest pochwa, gdzie „dobre” bakterie kwasu mlekowego zakwaszają to namnażanie się bakterii i grzybów chorobotwórczych oraz zapobiega wystąpieniu takich chorób jak grzybica pochwy czy bakteryjna flory fizjologicznej jest jednak szersze niż tylko ochrona organizmu – w jelicie, zarówno grubym jak i cienkim, bakterie te uczestniczą w trawieniu pokarmów i oczyszczaniu przewodu pokarmowego z toksyn i ubocznych produktów przemiany materii oraz wspomagają produkcję witaminy K i kwasu a alkohol Przyjmując antybiotyki, nie powinno się pić alkoholu – połączenie to może wywołać ciężkie objawy niepożądane, np. nudności, silne wymioty i bóle głowy, drgawki. Poza tym alkohol osłabia zarówno działanie niektórych antybiotyków, jak i pracę całego organizmu, przez co trudniej jest dojść do połączenie tych dwóch substancji daje bardzo nieprzyjemne, a nawet zagrażające życiu objawy. Przykładowo - połączenie alkoholu z metronidazolem wywołuje reakcję disulfiranową3, która objawia się zaczerwienieniem twarzy, kołataniem serca, zaburzeniami regulacji ciśnienia krwi, bólem głowy, złym samopoczuciem i i prebiotyki a antybiotykoterapiaAby odbudować zniszczoną przez antybiotyk fizjologiczną florę bakteryjną, w trakcie, a szczególnie po zakończeniu kuracji antybiotykami zalecane jest stosowanie probiotyków. Są to leki, w skład których wchodzą żywe drobnoustroje podobne do tych z flory probiotyczne osiedlają się w jelicie i namnażają, dzięki czemu pozytywnie wpływają na przewód pokarmowy i stan zdrowia całego organizmu. Ich działanie opiera się na dwóch mechanizmach:zasiedlają kosmki jelitowe, co uniemożliwia osiedlanie się w jelicie drobnoustrojów chorobotwórczych,wytwarzają kwasy organiczne, głównie kwas mlekowy, obniżając tym samym pH treści przewodu pokarmowego, co hamuje rozwój substancjami wspomagającymi rozwój flory fizjologicznej są prebiotyki. To takie składniki pożywienia, które nie ulegają strawieniu w przewodzie pokarmowym oraz pobudzają rozwój i aktywność pożytecznych bakterii znaleźć można w pomidorach, cebuli, czosnku, bananach, jęczmieniu, pszenicy, cykorii i karczochach. Dodatkowe działanie prebiotyków to np. zapobieganie zaparciom, zmniejszanie stężenia cholesterolu we krwi i zwiększanie wchłaniania wapnia, co z kolei zmniejsza ryzyko zasady stosowania antybiotykówAntybiotyki należy stosować tylko na zlecenie lekarza i zgodnie z jego zaleceniami. Nie wolno samodzielnie przerywać terapii, nawet gdy odczuwasz poprawę stanu zdrowia i masz poczucie, że „już jesteś zdrowy”. Odstawienie antybiotyku przed zaplanowanym końcem leczenia prowadzi do uodpornienia się bakterii na daną substancję i narastania antybiotykooporności. Nie wolno również na własną rękę stosować antybiotyków pozostałych po leczeniu poprzedniej powinno się przyjmować o określonych godzinach, aby utrzymać stałe ich stężenie we należy zawsze popijać wodą. Antybiotyków nie powinno się popijać mlekiem, jogurtem, kefirem, sokami, kawą, herbatą ani colą, ponieważ zmniejszają one proces wchłaniania antybiotyków (np. tetracyklin lub fluorochinolonów) nie należy łączyć z jedzeniem ani innymi lekami, dlatego zaleca się branie tych leków co najmniej godzinę przed lub dwie godziny po posiłku. Jeżeli nie jesteś pewien, czy możesz łączyć swój antybiotyk z jedzeniem lub innymi lekami, to przeczytaj ulotkę albo skontaktuj się z lekarzem lub lekarz wie, jaki antybiotyk przepisać?Zazwyczaj do przepisania antybiotyku lekarz nie potrzebuje wyników żadnych badań, wystarczy mu dokładny wywiad i badanie się tak dlatego, ponieważ w Polsce większość infekcji wywoływanych jest przez określone gatunki bakterii (np. wiadomo, że angina najczęściej powodowana jest przez paciorkowce), a dzięki publikowanym rekomendacjom lekarz wie, który antybiotyk będzie skuteczny w danej to tzw. podejście empiryczne. Rekomendacje te tworzy co roku Narodowy Instytut Leków – wskazują one, jakie antybiotyki i w jakiej kolejności powinny być stosowane w konkretnej antybiotyki szkodzą?Antybiotyki, tak jak każde leki, mogą wywoływać działania niepożądane. Te, które zdarzają się najczęściej, dotyczą przewodu pokarmowego – są to nudności, biegunki i występują też wysypki skórne o rożnym stopniu nasilenia. Najcięższe powikłania to wstrząs anafilaktyczny1 i ciężka biegunka poantybiotykowa. Większość z tych objawów ma związek z tym, że antybiotyki działają również na te bakterie, które są nam potrzebne (np. flora bakteryjna układu pokarmowego, gardła, nosa i pochwy).Szczególnie ciężkim powikłaniem jest rzekomobłoniaste zapalenie jelit2, wywołane bakterią Clostridium difficile rozwijającą się wskutek poantybiotykowego zaburzenia równowagi flory szkodliwe jest częste stosowanie antybiotyków, więc jeżeli twoje dziecko ciągle choruje i niemal za każdym razem dostaje od lekarza antybiotyk, to sprawdź czy nie cierpi na wrodzone zaburzenia się, że wskutek brania antybiotyków rogowacieją i wydłużają się brodawki języka. Pojawia się tzw. czarny włochaty język, nie jest to jednak szkodliwe. Antybiotyki w ciąży U kobiet w ciąży unika się podawania leków (w tym antybiotyków), ponieważ istnieje ryzyko, że przedostaną się one do organizmu dziecka. Są jednak sytuacje, kiedy ryzyko to jest mniejsze niż korzyści płynące z zastosowania takich sytuacji są zakażenia bakteryjne u matki, np. infekcje górnych i dolnych dróg oddechowych, zakażenia układu moczowego, odmiedniczkowe zapalenie nerek i infekcje dróg rodnych. U kobiet w ciąży ważnym wskazaniem do zastosowania antybiotyków jest również przedwczesne pęknięcie pęcherza płodowego. U niektórych ciężarnych istnieje konieczność podania antybiotyku podczas porodu. Dzieje się tak dlatego, że w ich drogach rodnych bytuje paciorkowiec Streptococcus kobiet jest on niegroźny, ale może stanowić duże zagrożenie dla rodzącego się dziecka i powodować np. zapalenie płuc czy uniknąć tego ryzyka, u kobiet między 35., a 37. tygodniem ciąży pobiera się wymaz z pochwy w kierunku obecności tej bakterii. Wynik tego badania informuje położną i lekarza o tym, czy u danej pacjentki profilaktyka antybiotykowa podczas porodu jest konieczna. Dlaczego antybiotyki są na receptę?Umieszczenie antybiotyków w grupie leków dostępnych na receptę służy ograniczeniu ich stosowania i zmniejszaniu skali zjawiska antybiotyków jest uzasadnione tylko w przypadku chorób bakteryjnych, nie można stosować ich w przypadku chorób wirusowych jak grypa, przeziębienie czy ostre zapalenie to jest antybiotykooporność?Antybiotykooporność to inaczej oporność bakterii na działanie antybiotyku. Jest to sytuacja, kiedy leczenie antybiotykiem nie daje efektów, ponieważ nie zabija lub nie hamuje on namnażania się dwa rodzaje antybiotykooporności – naturalną i nabytą. Naturalna antybiotykooporność wynika z uwarunkowanych genetycznie, pierwotnych mechanizmów obronnych komórek bakterii, np. brak receptora dla antybiotyku, nieprzepuszczalna ściana komórkowa czy wytwarzanie enzymów. Przykładowo - wiele szczepów gronkowca wytwarza penicylinazy4, powodujące oporność na antybiotyki jeszcze przed wprowadzeniem większym problemem współczesnej medycyny jest oporność nabyta. Mówimy o niej wtedy, gdy bakteria „uczy się” obrony przed antybiotykiem. Dzieje się tak na dwa sposoby: w wyniku mutacji oraz poprzez transfer to inaczej zmiana w DNA bakterii, do jakiej dochodzi podczas rozmnażania się bakterii. Zmiana w materiale genetycznym jest odpowiedzią bakterii na niekorzystne warunki środowiska, w którym żyje, czyli np. na działanie takim mutacjom niektóre bakterie przeżywają działanie antybiotyku i przekazują tę umiejętność kolejnym namnażającym się organizmom. Powoduje to lawinowe zwiększenie liczby opornych genów, czyli drugi mechanizm nabywania oporności, polega na przekazywaniu pomiędzy bakteriami (tego samego lub nawet różnego gatunku) genów oporności na antybiotyk. Do wymiany tej może dojść na trzy sposoby: poprzez kontakt dwóch bakterii i przekazanie cząsteczki kodującej enzym biorący udział w niszczeniu antybiotyku (w uproszczeniu: spotykają się dwie bakterie i jedna daje drugiej przepis na truciznę przeciwko antybiotykowi),poprzez pobranie przez bakterię genu oporności ze środowiska zewnętrznego, najczęściej z pozostałości po martwej bakterii,poprzez bakteriofagi (czyli wirusy atakujące bakterie), które przenoszą geny oporności pomiędzy spokrewnionymi genów antybiotykooporności może powodować produkcję enzymów rozkładających antybiotyki lub produkcję białek usuwających z komórki bakterii punkt uchwytu dla antybiotyku. Punkt uchwytu to miejsce w bakterii, gdzie antybiotyk wywiera główne działanie. Inne bakterie zmieniają procesy metaboliczne, na takie, których nie blokuje antybiotyk lub „wypompowują” antybiotyk ze swoich celu rozpropagowania problemu antybiotykooporności ustanowiono Europejski Dzień Wiedzy o Antybiotykach, który odbywa się 18 listopada i jest jednym z elementów Światowego Tygodnia Wiedzy o Antybiotykach, który trwa od 16 do 22 jest przyczyna antybiotykooporności?Podstawową przyczyną narastania antybiotykooporności jest nadużywanie antybiotyków lub nieprawidłowe ich stosowanie (przyjmowanie zbyt małych dawek lub za krótki czas terapii).Dlatego bardzo ważne jest przyjmowanie antybiotyków w odpowiednich dawkach i przez okres zalecony przez lekarza. Nie należy odstawiać leku przed terminem wskazanym przez lekarza, nawet jeżeli objawy choroby już nie należy zbyt szybko odstawiać antybiotyku?W jednej kolonii znajdują się bakterie o różnym poziomie antybiotykooporności. Na początku stosowania leku niszczymy te bakterie, które są najmniej oporne na antybiotyk. W sytuacji, gdy stosujemy antybiotyk za krótko lub w zbyt małej dawce, to po zniknięciu bakterii wrażliwych, pozostaje szczep o zwiększonej oporności na dany antybiotyk. Bakterie te dzielą się i z czasem zaczynają dominować w rosnącej antybiotykoopornościBakterie oporne na działanie wielu czy nawet prawie wszystkich antybiotyków to ogromny problem współczesnej medycyny. Mikrobiolodzy biją na alarm i ostrzegają, że już niedługo mogą pojawić się takie choroby bakteryjne, na które nie będą działać żadne znane nam antybiotyki. Co prawda prace nad nowymi lekami ciągle trwają, ale możliwości stworzenia nowych antybiotyków powoli się wyczerpują. Między 1945 a 1965 rokiem na rynek wprowadzono aż 14 grup nowych antybiotyków, a w ciągu ostatnich 20 lat – tylko dwie. Czym są superbakterie?„Superbakterie” to bakterie oporne na działanie niemal wszystkich znanych nam antybiotyków. Przykładem takiego organizmu mogą być bakterie wyizolowane w 2008 roku w to nowe, groźne szczepy Klebsiella pneumoniae i Eserichia coli. Rozkładają one cząstki karbapanemów, czyli antybiotyków uznawanych za leki „ostatniej szansy”, przez co możliwości leczenia zakażeń przez nie spowodowanych są mocno Polsce też można spotkać bakterie, których zwalczenie stanowi nie lada problem. Szacuje się, że w naszym kraju 20 proc. populacji gronkowców złocistych to tzw. MRSA, czyli gronkowce złociste oporne na metycylinę, a na niektórych oddziałach szpitalnych odsetek ten może sięgać nawet 80 bakteriami, które stanowią w Polsce coraz większy problem są bakterie Klebsiella pneumoniae oporne na wszystkie antybiotyki czy pneumokoki oporne na penicylinę, makrolidy i fluorochinolony oraz z rosnącą opornością na cefalosporyny III generacji, czyli antybiotyki „ostatniej szansy”.Pneumokoki powodują np. zapalenie płuc, sepsę, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i są odpowiedzialne w skali świata za ponad 3,5 mln zgonów antybiotyków w Polsce zajmuje się Narodowy Program Ochrony Antybiotyków przy Narodowym Instytucie zmniejszyć antybiotykooporność?W walce z bakteriami wciąż istotne są podstawowe zasady higieny (np. mycie rąk przed posiłkami i po wyjściu z toalety). Zużycie antybiotyków może być też zredukowane przez szczepienia ochronne przeciwko chorobom bakteryjnym (np. błonica, tężec, krztusiec) oraz przeciwko pneumokokom i antybiotykówAntybiotyki stworzone zostały przez przypadek, w 1928 roku, kiedy szkocki mikrobiolog Alexander Fleming zapomniał zamknąć płytkę, na której rosły bakterie. Okazję wykorzystały zarodniki pleśni, które zanieczyściły naczynie – po jakimś czasie badacz ze zdziwieniem odkrył, że wokół kolonii5 pleśni bakterie przestały rosnąć!Zjawisko te przykuło jego uwagę i postanowił dalej je obserwować. Wywnioskował, że pleśń produkuje substancje zabijające bakterie, a teoria ta doprowadziła do stworzenia pierwszego go penicyliną, na cześć pleśni, z której został wyizolowany. Od odkrycia, do praktyki jednak długa droga i penicylina stała się powszechnym lekiem dopiero na początku lat 40. XX wieku. Doprowadziła do tego praca trzech naukowców – Fleminga, Howarda Florey’a i Ernesta Chaina, którzy w 1945 roku dostali za to Nagrodę antybiotyk pochodzi z greki (anti – przeciw, bios – życie) i została wprowadzona w 1942 roku przez odkrywcę streptomycyny Selmana Waksmana. Na początku określano w ten sposób jedynie substancje bakteriobójcze wytwarzane przez inne drobnoustroje, czyli antybiotyki naturalne, ale wraz z rozwojem biotechnologii pojawiły się antybiotyki syntetyczne, wytwarzane przez człowieka. Trafiłem do lekarza pierwszego kontaktu z powodu podejrzenia u siebie choroby wenerycznej, którą mogłem się zarazić miesiąc wcześniej przez sex oralny. Objawy jakie miałem to ból i pieczenie pod napletkiem, zaczerwienienia na żołędzi i ból prawego jądra. Dostałem Cipronex 500 na 5 dni. Lekarz powiedział, że działa na wiele chorób wenerycznych. Pod koniec brania antybiotyku zauważyłem poprawę ale już dwa dni po, ból jąder a w szczególności prawego powrócił. Zauważyłem powiększenie prawego najądrza. Wróciłem do lekarza, któremu wszystko opisałem i przepisał mi Amotax 1g, który teraz zażywam choć wydaje mi się, że bez sensownie. Jest sens brania tego leku na takie objawy? Czy lekarz nie powinien przepisać długotrwałej antybiotykoterapii np. tetracyklinami lub utrzymać ciągłość leczenia Cipronexem? MĘŻCZYZNA, 28 LAT ponad rok temu Morwa biała - idealna dla diabetyków i chorych na nerki Morwa biała została przywieziona do Polski w latach pięćdziesiątych jako przysmak jedwabników. Jednak dopiero po latach doceniono jej zdrowotne właściwości. Wyciąg z owocu morwy działa przeciwbakteryjnie i odrobacza nasz organizm. A picie ekstraktu z liści morwy osłabia tworzenie się neurotoksycznych związków, które odgrywają znaczącą rolę w powstawaniu choroby Alzheimera. Morwa powoduje ograniczenie wchłaniania cukrów ? zmniejsza więc produkcję tłuszczu i odkładanie się tkanki tłuszczowej. Wyrównuje też poziom cukru we krwi, dlatego jest polecana diabetykom. Owoce morwy mają działanie przeciwgorączkowe i moczopędne. Podobnie jak jeżyny zawierają cukry, witaminy i minerały, dlatego warto je pić przy anemii, przeziębieniach, miażdżycy i chorobach nerek. Wskazana diagnostyka przed włączeniem leczenia. Rożne choroby leczy się w różny sposób. Amotaks nie jest najlepszym wyborem. 0 Nasi lekarze odpowiedzieli już na kilka podobnych pytań innych znajdziesz do nich odnośniki: Jaki antybiotyk stosować na zapalenie najądrza? – odpowiada Dr n. med. Krzysztof Gierlotka W jakim kierunku mogę się jeszcze diagnozować? – odpowiada Dr n. med. Krzysztof Gierlotka Ból prawego jądra promieniujący do pachwiny – odpowiada Lek. Marta Gryszkiewicz Jak długo trwa leczenie zapalenia jądra? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Jak leczyć ból przy zapaleniu najądrza ? – odpowiada Lek. Bartłomiej Grochot Jakie badanie można wykonać w przypadku bólu jąder? – odpowiada Dr n. med. Krzysztof Gierlotka Co znaczy tępy ból w okolicach prawego jądra? – odpowiada Lek. Aleksandra Witkowska Czy są to objawy choroby wenerycznej? – odpowiada Dr n. med. Krzysztof Gierlotka Co oznacza guzek na jądrze u 18-latka? – odpowiada Dr n. med. Krzysztof Gierlotka Bóle lewego jądra i cysta – odpowiada Dr n. med. Igor Madej artykuły Nerki i wątroba to dwa najważniejsze narządy, które metabolizują leki i usuwają je z organizmu. Leki można podzielić na dwie zasadnicze grupy: usuwane głównie przez wątrobę oraz usuwane głównie przez nerki. Jeżeli lek jest usuwany głównie przez wątrobę, to zazwyczaj można go stosować w zwykłych dawkach u osób z przewlekłą chorobą nerek, jeżeli niewydolność nerek nie jest ciężka. Leki usuwane głównie przez nerki wymagają dostosowania (zmniejszenia) dawek w zależności od ciężkości choroby nerek lub nie można ich stosować u osób z niewydolnością nerek. Co to jest przewlekła choroba nerek? Jeżeli cechy uszkodzenia nerek utrzymują się dłużej niż przez kilka miesięcy, mamy do czynienia z przewlekłą chorobą nerek. Cechy uszkodzenia nerek to zmniejszone przesączanie kłębuszkowe (GFR) lub nieprawidłowe wyniki badania moczu (białkomocz, krwiomocz). Usuwanie leków lub ich metabolitów (czyli związków chemicznych, które powstają w organizmie podczas metabolizmu tych leków) jest zależne od wielkości przesączania kłębuszkowego (GFR). Wartość GFR oblicza się ze specjalnych wzorów, w których najważniejszym parametrem jest stężenie kreatyniny w surowicy krwi. Zwykle wielkość GFR oblicza lekarz opiekujący się pacjentem, korzystając z podręcznych kalkulatorów lub stron internetowych. Obecnie wartość GFR jest zwykle podawana przez laboratoria oznaczające stężenie kreatyniny w surowicy krwi. Wartość GFR znajduje się na wyniku wraz ze stężeniem kreatyniny. Aby wskaźnik był bardziej dokładny, podaje się go w przeliczeniu na pole powierzchni ciała ≥osoby badanej, dlatego zwykle GFR jest podawane w ml/min/1,73 m2 (mililitr na minutę na 1,73 m2 powierzchni ciała). Jako prawidłowe przyjęto GFR ≥90 ml/min/1,73 m2. Jak określa się ciężkość przewlekłej choroby nerek? W zależności od wielkości GFR wyróżnia się 5 stadiów przewlekłej choroby nerek: stadium 1 – GFR powyżej 90 ml/min/1,73 m2 stadium 2 – GFR 60 do 90 ml/min/1,73 m2 stadium 3 – GFR 30 do 59 ml/min/1,73 m2 stadium 4 – GFR 15 do 29 ml/min/1,73 m2 stadium 5 – GFR poniżej 15 ml/min/1,73 m2 W celu ustalania dawek leków w zależności od ciężkości niewydolności nerek często rozróżnia się 3 zakresy GFR: od 20 do 50 ml/min/1,73 m2 – łagodna niewydolność nerek od 10 do 20 ml/min/1,73 m2 – umiarkowanie ciężka niewydolność nerek poniżej 10 ml/min/1,73 m2 – ciężka niewydolność nerek. Jak zmienia się dawki leków u osób z chorobą nerek? Istnieją dwa zasadnicze sposoby dobierania odpowiedniej dawki leku w przypadku choroby i niewydolności nerek: Zmniejszenie każdej dawki i zachowanie odstępu między dawkami. Na przykład u osoby ze zdrowymi nerkami stosuje się lek w dawce 2 tabletki co 8 godzin. U osoby z chorobą nerek, u której dawka powinna być zmniejszona o 50%, stosuje się 1 tabletkę co 8 godzin (zachowuje się ten sam odstęp pomiędzy dawkami). Stosowanie takiej samej dawki jak u osoby ze zdrowymi nerkami i wydłużenie odstępu pomiędzy dawkami. Na przykład u osoby ze zdrowymi nerkami stosuje się lek w dawce 2 tabletki co 8 godzin. U osoby z chorobą nerek, u której dawka powinna być zmniejszona o 50%, stosuje się 2 tabletki co 16 godzin (podaje się tę samą dawkę, ale odstęp jest dwukrotnie dłuższy). Niekiedy konieczne jest zarówno zmniejszenie dawki, jak i wydłużenie odstępu pomiędzy dawkami. Jeżeli pacjent jest leczony hemodializami, sytuacja jest bardziej skomplikowana, gdyż wiele leków jest usuwanych przez dializę z organizmu chorego i konieczna może być zmiana pory dawkowania leków, tak aby były podawane po hemodializie, lub zastosowania dodatkowej dawki leku po hemodializie. Niebezpieczeństwo wynikające z przepisywania leków przez różnych lekarzy Osoby z przewlekłą chorobą nerek zwykle cierpią również na kilka innych przewlekłych chorób, często zaawansowanych, takich jak cukrzyca, niewydolność serca, miażdżyca, przewlekła choroba płuc, czy choroba nowotworowa. Z tego powodu zwykle pozostają pod opieką kilku lekarzy różnych specjalności, którzy zlecają leki z zakresu swojej specjalności. Ponadto z powodu ostrych chorób, takich jak zakażenie dróg oddechowych lub uraz, również szukają porady lekarskiej otrzymują dodatkowe leki. Wiele z tych leków wymaga zmiany dawkowania z powodu choroby nerek lub nawet ma działanie uszkadzające nerki (nefrotoksyczne) i nie należy ich stosować u osób z uszkodzeniem nerek. Może to dorowadzić do niebezpiecznych sytuacji, gdy łatwo dochodzi do działań niepożądanych lub działań toksycznych leków. Dlatego pacjent z chorobą nerek, zwłaszcza gdy czynność nerek jest upośledzona, powinien informować o tym fakcie każdego lekarza, który się nim opiekuje lub udziela mu doraźnej pomocy. W razie zalecenia nowego leku należy zawsze wprost zapytać lekarza, czy ten lek jest bezpieczny w chorobie nerek, czy nie jest konieczna zmiana dawkowania oraz czy może być bezpiecznie stosowany z innymi lekami, które już pacjent przyjmuje. Bardzo pomocne jest posiadanie przy sobie spisanej listy wszystkich przyjmowanych aktualnie leków. Leki otrzymywane od innych lekarzy należy przy okazji najbliższej wizyty konsultować z prowadzącym nefrologiem. Czy osoby z chorobą nerek mogą bezpiecznie przyjmować leki dostępne bez recepty? Przeznaczeniem leków dostępnych bez recepty jest doraźna pomoc w powszechnie występujących problemach zdrowotnych, takich jak ból (np. ból głowy, ból zębów, ból krzyża, ból po urazach), gorączka lub przeziębienie. Zawierają one substancje chemiczne często o silnym działaniu lub potencjalnie szkodliwych działaniach niepożądanych. Substancje te również są usuwane z organizmu przez nerki lub mogą mieć działanie szkodliwe dla nerek. Przykładem są leki przeciwbólowe dostępne bez recepty, które nadużywane są przyczyną trwałego uszkodzenia nerek (tzw. nefropatia analgetyczna). Dlatego osoby z chorobą nerek powinny przestrzegać zasady, aby nie przyjmować żadnych leków bez zgody lekarza, również leków dostępnych bez recepty. Tylko w razie absolutnej konieczności można je przyjmować w najmniejszych ilościach i jak najkrócej, do czasu uzyskania porady lekarskiej. Czy osoby z chorobą nerek mogą bezpiecznie przyjmować preparaty ziołowe? Preparaty pochodzenia roślinnego, czyli zioła i leki ziołowe, często zawierają substancje o silnym działaniu oraz wiele substancji nieznanych i dotychczas niezidentyfikowanych. Dodatkowym problemem jest fakt, że również ilość tych substancji nie jest dokładnie określona lub jest nieznana. Ponadto substancje te mogą wchodzić w interakcje z lekami przyjmowanymi z zalecenia lekarza i wywoływać groźne i szkodliwe reakcje. Zioła mogą również zawierać substancje silnie uszkadzające nerki (przykładem jest choroba nerek wywoływana przez chińskie zioła, tzw. nefropatia ziół chińskich, inaczej nefropatia arystolochowa). W preparatach roślinnych znajduje się też zawsze pewna ilość potasu, co może przyczynić się do groźnego dla życia zwiększenia stężenia potasu we krwi. Dlatego co do zasady osoby z chorobą nerek powinny absolutnie unikać przyjmowania leków ziołowych, nawet jeżeli są one zalecane przez osoby zajmujące się ziołolecznictwem lub praktykowaniem innych tzw. naturalnych metod leczenia. Ogólne zasady stosowania różnych klas leków u osób z chorobą nerek 1. Leki przeciwbólowe i przeciwzapalne Jedne z najczęściej przyjmowanych leków, z których niektóre dostępne są bez recepty. niesteroidowe leki przeciwzapalne, np. ibuprofen, naproksen, diklofenak, to jedne z najbardziej nefrotoksycznych leków. Mogą powodować bardzo ciężkie choroby nerek, takie jak ostre uszkodzenie nerek, zespół nerczycowy, ostre zapalenie nerek. Często powodują pogorszenie czynności nerek u osób z przewlekłą chorobą nerek. Tak zwane nowe leki przeciwzapalne, czyli inhibitory COX2 (np. celekoksyb, nimesulid) również są nefrotoksyczne. Leków tych należy unikać w przypadku choroby nerek, a zwłaszcza u osób z niewydolnością nerek. Można je stosować tylko w razie konieczności, w małych dawkach i krótko. Gdy się je stosuje, należy często kontrolować czynność nerek. paracetamol to najbezpieczniejszy lek przeciwbólowy u osób z chorobami nerek. Może być stosowany w zwykłych dawkach. tramadol – nie przekraczać dawki 50—100 mg dwa razy na dobę, gdyż dochodzi do kumulowania leku i działań niepożądanych. inne leki opioidowe, np. kodeina, morfina, oksykodon. Konieczne zmniejszenie dawek (o 50–75%, jeżeli GFR 5,5 mmol/l). Zwykle dawki tych leków należy zmniejszyć o 25–50%, jeżeli GFR 10. Inne leki tej grupy – stosować mniejsze dawki lub unikać, jeżeli GFR <50. akarboza. Unikać, jeżeli stężenie kreatyniny jest większe niż 180 µmol/l. inhibitory DPP-4 (np. sitagliptyna, saksagliptyna). Zmniejszyć dawkę o 50%, jeżeli GFR <50, o 75%, jeżeli GFR <10. 6. Leki zmniejszające stężenie cholesterolu (statyny) atorwastatyna - nie ma konieczności zmniejszania dawki simwastatyna – początkowa dawka 5 mg/dz., jeżeli GFR <30; maksymalna dawka 40 mg/dz rozuwastatyna – początkowa dawka 5 mg/dz., jeżeli GFR <30; maksymalna dawka 10 mg/dz lowastatyna – unikać, jeżeli GFR <30. 7. Leki stosowane w leczeniu choroby wrzodowej żołądka i dwunastnicy omeprazol, pantoprazol, lanzoprazol, esomeprazol – nie ma konieczności zmniejszania dawki ranitydyna – zmniejszyć dawkę o 50%, jeżeli GFR <50, o 75%, jeżeli GFR <10 famotydyna – zmniejszyć dawkę o 75%, jeżeli GFR <50, o 90%, jeżeli GFR <10. Ekspert medyczny artykułu Nowe publikacje Leki Alexey Portnov , Redaktor medyczny Ostatnia recenzja: хCała zawartość iLive jest sprawdzana medycznie lub sprawdzana pod względem faktycznym, aby zapewnić jak największą dokładność faktyczną. Mamy ścisłe wytyczne dotyczące pozyskiwania i tylko linki do renomowanych serwisów medialnych, akademickich instytucji badawczych i, o ile to możliwe, recenzowanych badań medycznych. Zauważ, że liczby w nawiasach ([1], [2] itd.) Są linkami do tych badań, które można kliknąć. Jeśli uważasz, że któraś z naszych treści jest niedokładna, nieaktualna lub w inny sposób wątpliwa, wybierz ją i naciśnij Ctrl + Enter. Antybiotyki na odmiedniczkowe zapalenie nerek powinny mieć wysokie właściwości bakteriobójcze, szerokie spektrum działania, minimalne działanie nefrotoksyczne i wydalane z moczem w wysokich stężeniach. Stosuje się następujące leki: antybiotyki; nitratofurian; niefluorowane chinolony (pochodne nalidixu i kwasu pipemidowego); pochodne 8-hydroksychinoliny; sulfonamidy; Uroantiseptics roślin. [1], [2], [3], [4], [5], [6], [7], [8], [9] Antybiotyki stosowane w leczeniu odmiedniczkowego zapalenia nerek Podstawę leczenia są przeciwbakteryjne, antybiotyki, a wśród nich grupę beta-laktamy: aminopenicylinami (ampicylina, amoksycylina) charakteryzują się bardzo wysoką aktywność w stosunku do E. Coli naturalnego, Proteus, Enterococcus. Główną ich wadą jest podatność na działanie enzymów, - beta-laktamaz produkowanych przez niektóre klinicznie istotnych patogenów. Obecnie nie aminopenicylinami zalecany do leczenia odmiedniczkowe zapalenie nerek (z wyjątkiem ciąży odmiedniczkowe zapalenie nerek), ze względu na szczepy oporne na wysokim poziomie z E. Coli (ponad 30%) z tych antybiotyków jednak lekami z wyboru w leczeniu empirycznym są chronione penicylin (amoksycylina + kwas klawulanowy, ampicylina + sulbaktamu), wysoce aktywne przeciw bakteriom Gram-ujemnych, które produkują beta-laktamazy, a także w stosunku do bakterii Gram-dodatnich, w tym penicyliny, odporne złota i koagulazonegativ gronkowce. Poziom oporności szczepów Escherichia coli penicyliny chronione nie jest wysoka. Przypisać amoksycylinę + klawulanian wewnątrz 625 mg 3 razy dziennie, lub pozajelitowo, 1,2 g 3 razy dziennie przez 7-10 dni. "Flemoklav Solutab" to innowacyjna postać dawkowania amoksycyliny z kwasem klawulanowym. Lek należy do grupy aminopsyninoniny chronionej inhibitorami i wykazuje udowodnioną skuteczność w infekcjach nerek i dolnych dróg moczowych. Można go stosować u dzieci w wieku od 3 miesięcy i kobiet w ciąży. Tabletka "Solutab" jest utworzona z mikrokulek, których ochronna powłoka chroni zawartość przed działaniem soku żołądkowego i rozpuszcza się tylko przy zasadowym pH. Tj. W górnej części jelita cienkiego. Zapewnia to najbardziej efektywne wchłanianie aktywnych składników do preparatu "Flemoclav Solutab" w porównaniu z analogami. W tym przypadku wpływ kwasu klawulanowego na mikroflorę jelitową pozostaje minimalny. Znaczące zmniejszenie częstości występowania niepożądanych reakcji na lek (zwłaszcza biegunki) za pomocą preparatu Flemoklava Solutab u dzieci i dorosłych potwierdzają badania kliniczne. Forma preparatu "Flemoclav Solutab" (tabletki do sporządzania zawiesiny) zapewnia wygodę przyjmowania: tabletkę można traktować jako całość lub rozpuszczoną w wodzie, syropie lub zawiesinie o przyjemnym owocowym smaku. W przypadku skomplikowanych kształtów odmiedniczkowe zapalenie nerek i podejrzeniem zakażenia spowodowanego przez Pseudomonas aeruginosa (z Pseudomonas aeruginosa), można stosować karboksipenitsilliny (karbenicylina, tikarcylina) i ureidopenitsilliny (piperacylinę, azlocylina). Należy jednak wziąć pod uwagę wysoki poziom wtórnej oporności patogenu do tych leków. Przeciwko gatunkom Pseudomonas penicyliny polecany jako monoterapia jako możliwie szybki rozwój oporności w trakcie leczenia, jednak połączenie tych leków z inhibitorami beta-laktamazy (tikarcyliny z kwasem klawulanowym, piperacylinę + tazobaktamu) lub w połączeniu z aminoglikozydów i fluorochinolony. Lek jest wymagana przez skomplikowanych form odmiedniczkowe zapalenie nerek, ciężkie zakażenia szpitalne zakażenia układu moczowego. Wraz z penicylinami szeroko stosowane są inne beta-laktamy, głównie cefalosporyny, które gromadzą się w miąższu nerek i moczu w wysokich stężeniach i mają umiarkowaną nefrotoksyczność. Cefalosporyny zajmują obecnie pierwsze miejsce wśród wszystkich środków przeciwdrobnoustrojowych pod względem częstości stosowania u pacjentów szpitalnych. W zależności od spektrum działania przeciwdrobnoustrojowego i stopnia oporności na beta-laktamazy, cefalosporyny są podzielone na cztery generacje. Cefalosporyny 1. Generacji (cefazolina i inni). Ze względu na ograniczone spektrum aktywności (Gram dodatnie ziarniaki głównie w tym penicyliny i Staphylococcus aureus) w ostrej odmiedniczkowe nie stosuje się. Szersze spektrum aktywności, w tym E. Coli i wiele innych enterobakterii, charakteryzuje się cefalosporynami drugiej generacji (cefuroksymem itp.). Są one stosowane w praktyce ambulatoryjnej w leczeniu nieskomplikowanych postaci odmiedniczkowego zapalenia nerek. Częściej działanie tych leków jest szersze niż działanie pierwszego pokolenia (cefazolina, cefaleksyna, cefradyna itp.). Przez zastosowanie skomplikowanych infekcji cefalosporyny 3rd Generation do podawania doustnego (cefiksym, ceftibuten i in.) Lub do podawania pozajelitowego (cefotaksym, ceftriakson, i inne). Ten ostatni charakteryzuje się dłuższym okresem półtrwania i obecnością dwóch dróg - moczem i żółcią. Wśród cefalosporyny trzeciej generacji niektórych preparatach (ceftazydym, cefoperazon i ceftazydym + ingibitorzaschischonny cefalosporyny sulbaktamu), są aktywne w stosunku do Pseudomonas aeruginosa. Cefalosporyny 4. Generacji (cefepimu) przy zachowaniu właściwości preparatów 3rd Generation bakterie Gram ujemne Enterobacteriaceae, Pseudomonas aeruginosa, są bardziej aktywne w stosunku do bakterii Gram-dodatnich ziarniaków. W leczeniu odmiedniczkowe zapalenie nerek, skomplikowane formy, długotrwałego zakażeń szpitalnych aminoglikozydów (gentamycyny netilmycyny, tobramycyna, amikacyna), które mają silne działanie bakteriobójcze wobec bakterii famotritsatelnye, w tym Pseudomonas aeruginosa, wynosi co ich środki wyboru. W ciężkich przypadkach są one połączone z penicylinami, cefalosporynami. Farmakokinetyka aminoglikozydy jest ich słabe wchłanianie z przewodu pokarmowego, a zatem są podawane pozajelitowo. Leki wydalane są przez nerki w niezmienionej postaci, z niewydolnością nerek, konieczna jest korekta dawki. Głównymi wadami wszystkich aminoglikozydów są wyraźna ototoksyczność i nefrotoksyczność. Utrata słuchu częstotliwości osiąga 8%, uszkodzenie nerek (neoliguricheskaya niewydolność nerek, zwykle odwracalne) - 17%, co z kolei określa konieczność kontroli poziomu potasu, mocznika, kreatyniny w surowicy krwi w czasie leczenia. W związku z tym uzależnienia od ciężkości niepożądanych reakcji na stężenie w produktach krwiopochodnych proponowanym wprowadzeniu całkowita dzienna dawka raz preparatów; przy tym samym schemacie dawkowania zmniejsza się ryzyko działania nefrotoksycznego. Czynnikami ryzyka rozwoju nefrotoksyczności w stosowaniu aminoglikozydów są: starość; wielokrotne stosowanie leku w odstępie krótszym niż rok; przewlekła terapia lekami moczopędnymi; łączone stosowanie z cefalosporynami w dużych dawkach. W ostatnich latach, lekami z wyboru w leczeniu odmiedniczkowe zapalenie ambulatoryjnie i szpitalnych uważane fluorochinolony 1. Generacji (ofloksacyna, pefloksacyna, cyprofloksacyna), które są aktywne wobec wielu patogenów zakażeń dróg moczowo-płciowych i mają niską toksyczność, długi okres półtrwania, daje to możliwość odbioru 1-2 razy dziennie; dobrze tolerowane przez pacjentów, stwarza wysokie stężenie w tkance moczu, krwi, nerek, mogą być stosowane doustnie i pozajelitowo (norfloksacyna wyjątek: można stosować doustnie). Przygotowania nowej fluorochinolony (2) generacji (je do użytku po 1990 roku): lewofloksacyna, lomefloksacyna, sparfloksacyna, moksyfloksacyna - wykazują znacznie wyższą aktywność wobec bakterii Gram-dodatnich (szczególnie pneumokokom), natomiast pod względem aktywności wobec bakterii Gram-ujemnych nie gorsze od wczesnych (wyjątkiem jest Pseudomonas aeruginosa). [10], [11], [12], [13], [14], [15], [16], [17] Cyprofloksacyna w odmiedniczkowym zapaleniu nerek Najwyższą aktywnością przeciwko P. Aeruginosa jest ciprofloksacyna. Cyprofloksacyna ("Cyprynol") jest ogólnoustrojowym fluorochinolonem o szerokim spektrum działania przeciwdrobnoustrojowego. Ma działanie bakteriobójcze na większość gram-ujemnych i niektórych mikroorganizmów phamp-dodatnich. W przypadku in vitro cyprofloksacyny niektóre patogeny wewnątrzkomórkowe są umiarkowanie wrażliwe. [18], [19], [20], [21], [22], [23], [24], [25] Dawkowanie Tabletki są przyjmowane w całości z niewielką ilością płynu. Do podawania dożylnego najlepiej jest zastosować krótki wlew (60 min). W ciężkich, skomplikowanych zakażeniach i zależnie od patogenu (na przykład w przypadku zakażenia P. Aeruginosa), dawkę dzienną można zwiększyć do 750 mg 3 razy po spożyciu lub do 400 mg 3 razy dożylnie. [26], [27], [28], [29], [30], [31], [32] Wskazania Bakteryjne infekcje dróg moczowych i dolnych dróg oddechowych, uszu, nosa i gardła, kości i stawów, skóry, tkanek miękkich genitaliów. Zapobieganie infekcjom podczas zabiegów chirurgicznych, w szczególności w urologii, gastroenterologii (w połączeniu z metronidazolem) i chirurgii ortopedycznej. Biegunka bakteryjna. Infekcje jamy brzusznej i wątroby. Ciężkie infekcje systemowe. Przeciwwskazania Nadwrażliwość na lek lub inne chinolony. Ciąża i laktacja. Nie zaleca się stosowania ciprofloksacyny u dzieci i młodzieży w okresie wzrostu. [33], [34], [35], [36], [37], [38], [39], [40] Pakowanie 10 tabletek po 250 mg, 500 mg lub 750 mg; roztwór do infuzji (stęż.) 100 mg w 10 ml nr 5 (amp.); roztwór do infuzji 200 mg w 100 ml nr 1 (fl.). W większości przypadków, fluorochinolony Odmiedniczkowe zapalenie nerek stosuje się w przypadku wystąpienia objawów ciężkiej formy zakażające uogólnienia - pozajelitowo (może być „schodkowego” leczenie). Empiryczna antybiotykoterapia w odmiedniczkowym zapaleniu nerek Zapalenie reumatyczne zapalenia nerek lub zaostrzenie przewlekłego (łagodne i umiarkowane nasilenie) - poza szpitalem (ambulatoryjne) Leki z wyboru Alternatywne leki Amoksycylina + kwas klawulanowy w środku przez 375 -625 mg 3 razy dziennie Lewofloksacyna w dawce 250 mg raz na dobę Lomefloxacin wewnątrz 400 mg raz na dobę Norfloxacin wewnątrz 400 mg dwa razy dziennie Ofloksacyna w środku 200 mg dwa razy na dobę Pefloksacyna w środku 400 mg dwa razy dziennie Cyprofloksacyna podawana w dawce 250 mg dwa razy na dobę Ko-trimoksazol doustnie w dawce 480 mg dwa razy na dobę po posiłkach Cefiksym o 400 mg raz na dobę Ceftibutin w dawce 400 mg raz na dobę Cefuroxime w środku przez 250 mg dwa razy dziennie Odmiedniczkowe zapalenie nerek (ciężkie i skomplikowane formy) - szpital Amoksycylina + kwas klawulanowy dożylnie w dawce 1,2 g 3 razy dziennie, w środku 625 mg 3 razy dziennie Lewofloksacyna dożylnie 500 mg raz na dobę, wewnątrz 500 mg raz na dobę Ofloksacyna dożylnie 200 mg dwa razy na dobę, w dawce 200 mg dwa razy na dobę lub Pefloksacyna dożylnie w dawce 400 mg 2 razy na dobę, w dawce 400 mg dwa razy na dobę lub Cyprofloksacyna dożylnie w dawce 200 mg 2 razy na dobę, w dawce 250 mg dwa razy na dobę Gentamycyna dożylnie lub domięśniowo w dawce 80 mg 3 razy na dobę [3-4 mg / (kg)), lub Ticarcillin + kwas klawulanowy dożylnie 3,2 g 3-4 razy dziennie lub Imipenem + cilastyna domięśniowo w dawce 500 mg 2 razy na dobę lub Cefotaxime dożylnie lub domięśniowo 1-2 g 2-3 razy dziennie lub Ceftazydym dożylnie lub domięśniowo 1-2 g 2-3 razy dziennie lub Ceftriakson dożylnie lub domięśniowo 1-2 g raz na dobę Cefoperazon dożylnie 2 g 2-3 razy dziennie Okres półtrwania różnych fluorochinolonów wynosi od 3-4 godzin (norfloksacyna) do 18 godzin (pefloksacyna). Kiedy zaburzenie czynności nerek jest zaburzone, okres półtrwania ofloksacyny i lomefloksacyny jest znacznie dłuższy. W przypadku ciężkiej niewydolności nerek konieczna jest korekta dawek wszystkich fluorochinolonów, z naruszeniem wątroby - pefloksacyną. Podczas hemodializy fluorochinolony są usuwane w niewielkich ilościach (ofloksacyna - 10-30%, reszta - mniej niż 10%). Podczas przydzielania cyprofloksacyna, pefloksacyna i norfloksacynę razem z lekami, alkalizujące mocz (inhibitory anhydrazy węglanowej, cytryniany, wodorowęglan sodu) zwiększa ryzyko tworzenia się kryształków i skutki nefrotoksyczne. Możliwe, ale bardzo rzadko ( niepożądane reakcje mogą obejmować odpowiedzi zapalnych ścięgien (związane z naruszeniem syntezy peptydoglikanu w strukturze ścięgien) i tendovaginitis zapalenia ścięgna (zwykle ścięgna Achillesa z bezzłączowych ramię), ze względu na zaleca się ostrożne stosowanie u pacjentów w podeszłym wieku podczas leczenia hormonalnego. Pacjenci z cukrzycą mogą rozwijać hipo- lub hiperglikemię. Nie można stosować fluorochinolonów u kobiet w ciąży i dzieci w wieku poniżej 16 lat ze względu na ryzyko toksycznego działania chondro. Można przepisać fluorochinolony dzieciom w celu wykrycia objawów życiowych (ciężkie zakażenia wywołane przez wielooporne szczepy bakterii). W leczeniu szczególnie ciężkich skomplikowanych form odmiedniczkowe zapalenie nerek rezerwowych leków o ultra szeroki zakres działania i odporne na większość beta-laktamazy są karbapenemy (imipenem, meropenem cylastatyny +). Wskazania do stosowania karbapenemów to: uogólnienie infekcji; bakteriemia; sepsa; zakażenie wieloczynnikowe (połączenie Gram-ujemnych mikroorganizmów tlenowych i beztlenowych); obecność nietypowej flory; nieskuteczność wcześniej stosowanych antybiotyków, w tym beta-laktamu. Skuteczność kliniczna karbapenemów wynosi 98-100%. Karbapenemy są środkiem z wyboru w leczeniu zakażeń spowodowanych opornymi szczepami mikroorganizmów, zwłaszcza Klebsiella spp. Lub E. Coli, do produkcji p-laktamazy, a także rozszerzony zakres chromosomowe beta-laktamazy klasy C (Enterobacter spp., i wsp.), które są najczęściej w oddziałach intensywnej terapii, i przeszczepu narządów. Alternatywnie, do zwalczania bakterii z rodziny Enterobacteriaceae wytwarzających beta-laktamazy widma rozproszonego może stosowanie chronionych beta-laktamowe (tikarcylina z kwasem klawulanowym, tazobaktam + piperacyliny) lub cefepimu (optymalnej czułości zainstalowany niego). Należy pamiętać, że karbapenemów nie są aktywne przeciwko opornym na metycylinę gronkowce i atypowe patogeny - Chlamydia i mykoplazmy. Wraz z antybiotykami stosowanymi w leczeniu odmiedniczkowe zapalenie nerek i inne środki przeciwdrobnoustrojowe, są podawane w długotrwałej terapii po antybiotyki obwodu anulowanie czasami podaje się w połączeniu z nimi, często do zapobiegania zaostrzeń przewlekłe odmiedniczkowe zapalenie nerek. Obejmują one: Nitrofurian (nitrofuranoina, furazydyna); 8-hydroksychinoliny (nitroksolin); nalidiks i kwas pipemidowy; połączone środki przeciwdrobnoustrojowe (ko-trimoksazol). Znaczący wpływ na przeciwbakteryjną aktywność niektórych preparatach mogą mieć pH moczu. Zwiększona aktywność w środowisku kwaśnym (pH <5,5) zaobserwowano aminopenicylinami, nitrofurany, hydroksychinoliny, kwas nalidyksowy, w środowisku zasadowym - aminoglikozydy, cephalo-losporinov, półsyntetyczne penicyliny (karbenicylinę), sulfonamidy, makrolidy (erytromycyna, klindamycyna). W obecności przewlekłej choroby nerek u zwykłej dawki można podawać antybiotyków, które są metabolizowane w wątrobie: azytromycyny, doksycyklinę, pefloksacyna, chloramfenikol, cefaklor, ceftazydym, erytromycyna. Nie zaleca się aminoglikozydy, tetracykliny, nitrofuranów, kotrimoksazol. Należy rozumieć, że różne leki nefrotoksyczność wzrasta w zakresie stosowania środków moczopędnych i niewydolności nerek. [41], [42] Kryteria skuteczności antybiotyków w odmiedniczkowym zapaleniu nerek [43], [44], [45], [46] Wczesne kryteria (48-72 godzin) Pozytywna dynamika kliniczna: zmniejszona gorączka; zmniejszenie zatrucia; poprawa ogólnego samopoczucia; normalizacja stanu czynnościowego nerek; sterylność moczu po 3-4 dniach leczenia. [47], [48], [49], [50], [51], [52] Późne kryteria (14-30 dni) Trwała pozytywna dynamika kliniczna: brak nawrotu gorączki; brak dreszczy w ciągu 2 tygodni po zakończeniu antybiotykoterapii; negatywne wyniki badania bakteriologicznego moczu w 3-7 dniu po zakończeniu antybiotykoterapii. Kryteria końcowe (1-3 miesiące) Brak powtarzających się infekcji dróg moczowych przez 12 tygodni po zakończeniu leczenia przeciwbakteryjnego odmiedniczkowego zapalenia nerek. [53], [54], [55], [56], [57], [58], [59] Uwaga! Aby uprościć postrzeganie informacji, niniejsza instrukcja użycia narkotyku "Antybiotyki do odmiedniczkowego zapalenia nerek" została przetłumaczona i przedstawiona w specjalnej formie na podstawie oficjalnych instrukcji użycia leku w celach medycznych. Przed użyciem przeczytaj adnotację, która przyszła bezpośrednio do dostarczony w celach informacyjnych i nie jest wskazówką do samoleczenia. Potrzebę tego leku, cel schematu leczenia, metody i dawkę leku określa wyłącznie lekarz prowadzący. Samoleczenie jest niebezpieczne dla twojego zdrowia. Translation Disclaimer: The original language of this article is Russian. For the convenience of users of the iLive portal who do not speak Russian, this article has been translated into the current language, but has not yet been verified by a native speaker who has the necessary qualifications for this. In this regard, we warn you that the translation of this article may be incorrect, may contain lexical, syntactic and grammatical errors.

jaki antybiotyk na zapalenie nerek forum